Niets is zo dichtbij jezelf als jouw adem. Het is de mooiste spiegel en dé sleutel om tot jouw unieke, liefdevolle kern te komen. Het geeft je inzichten, maar is ook een krachtige tool om oude patronen en overlevingsstrategieën die je nu niet meer dienen, te doorbreken.

Zelf heb ik dit ook mogen ervaren. Al jaren wilde ik een eigen coachingspraktijk opstarten. Maar op één of andere manier hield ik mezelf steeds tegen. Verzon ik uitvluchten om het niet te doen, of zette ik halve stapjes en bleef het daar ook bij.

Tijdens één van de opleidingsweekenden van de opleiding tot ademcoach zijn we als oefening hiermee aan de slag gegaan. Op zaterdag deden we een systeemopstelling waarbij je jouw doel (of droomwens) opschreef. En daarna onderzocht wat je hindernissen en hulpbronnen zijn. Tijdens deze opstelling kwam naar voren, dat ik mij makkelijk liet beïnvloeden door de mening van de mensen om mij heen. Later die dag werd dit inzicht nog eens bevestigd door een ademanalyse. Uit die ademanalyse kwam naar voren dat ik écht wel wist wat ik wilde. Maar zodra ik verbinding maakte met anderen vanuit mijn hart, leek die wil helemaal weg te vallen.

Op zondag gingen we aan de slag met de Verbonden Ademhaling. Halverwege de oefening liep de persoon die mij begeleidde, ineens weg naar een ander om haar even te helpen. Nu is dat in mijn jeugd ook voorgekomen, dat bepaalde mensen op verschillende momenten in mijn leven ineens verdwenen, op de momenten dat ik ze juist hard nodig had. Dat mijn klasgenoot even een ander ging helpen, was op dat moment heel begrijpelijk. En het mooie was dat het mij de kans gaf om te ervaren wat er in mij gebeurde. Ik stopte namelijk prompt met de Verbonden Ademhaling! Ik lag er maar een beetje en ademde nauwelijks. Wanneer je bedenkt dat hoe je ademt is hoe je leeft, was het duidelijk dat ik weinig zin meer had om het leven ten volle te leven door het vertrek van die personen.

Toen even later mijn klasgenoot weer terug kwam bij mij, ging ik in een kindhouding liggen en moest ik alleen maar huilen (niet écht goed voor mijn make-up ;-)). Mijn klasgenoot was heel zorgzaam en maakte een bepaalde opmerking, die op dat moment precies de juiste was. Met een diepe brul vanuit mijn tenen en een daarop volgende vloek (oeps!) kwam in 1 keer de onderdrukte woede van jaren eruit. Wat een bevrijding!

Terwijl ik verder rustig bij lag te komen, besefte ik me hoe ik het deze personen uit mijn jeugd al die tijd het kwalijk had genomen dat ze mij – voor mijn gevoel – in de steek hadden gelaten. Maar besefte ik ook dat zij op dat moment ook maar deden wat in hun vermogen lag. En dat ze echt wel van mij gehouden hadden. Want zo is het tenslotte ook: je kunt van mensen houden, maar om bepaalde redenen toch keuzes (moeten) maken waardoor je die mensen kwetst. Maar dat is oké. Ieder heeft zijn eigen pad te gaan. En je kunt soms niet voorkomen dat je daarbij mensen waarvan je houdt toch zult kwetsen. Wel kun je altijd respectvol met anderen omgaan en duidelijk blijven communiceren over de keuzes die je maakt en waarom je ze maakt.

Deze mooie inzichten hebben mij geholpen het verleden los te laten. Maar er ook voor gezorgd dat ik nu wel stappen durf te maken. En vanuit vrijheid en liefde mijn droomwens nu eindelijk waar aan het maken ben.

Zo zie je maar: adem is inderdaad de sleutel.